Khamis, 19 April 2018

It is Because of Love



   

        Assalamualaikum. Wishing everybody well,


 Setelah sekian lama tak menulis dan sekarang aku menulis. Hati retak menunggu masa untuk hancur. Apa yang kau harap kau fikir kau mampu dapat ke?  Aku 22 tahun dan aku berharap orang layan aku seperti selayaknya umur aku. Tapi apa aku dapat? Layanan paling ikhlas aku rasa yang pernah aku dapat ialah bila orang pandang muka kau dengan muka simpati. Tapi bila diorang terdesak nak kau, diorang layan kau tak ubah macam raja. Sembah kaki je. Aku pendam semua dari zaman sekolah sampai dah habis diploma pun.

       Nak cakap orang lain takde masalah keluarga. Semua pun akan rasa benda yang sama. Menipulah kalau takde sikit pun. Perlu ke bagi layanan lain lain sedangkan lahir dari rahim yang sama? Aku ni siapa doh? Tolonglah bagi aku rasa yang aku ni lahir untuk disayangi. Bukan untuk dibenci, dimarah, disakiti.

       Aku sakit ke sihat ke bukan orang tau pun. Sikit sikit cari pasal dengan aku. padahal takde benda pun. Penat aku, sakit aku kalau sampai warded, orang tak tau. Susah senang aku dulu sorang sorang. Boleh tak belajar appreciate apa orang dah bagi dekat kau even benda tu untuk dia lunaskan. kALAU IKUTKAN PERASAAN AKU NI DAH JADI ANAK DERHAKA DAH.

      KALAU BETUL KAU SAYANG DIA. TOLONG HADIRKAN SEDIKIT PERASAAN BERTIMBANG RASA, BERBALOI KE 24JAM CARI PASAL DENGAN AKU SEDANGKAN AKU TAK BUAT APA APA PUN.  PUAS KE HATI TU?  AKU BELAJAR DUDUK SORANG SORANG, PERGI MANA SORANG SORANG SEBAB KAU TAK PERCAYA DEKAT AKU.